Translate

Tuesday 23 January 2024

Τι είναι ο Νάρκισσος

Καμιά φορά λέμε ή κάνουμε πράγματα που πηγάζουν από την σοφία των προγόνων. Για διάφορους όμως λόγους έχουμε ξεχάσει είτε την πραγματική τους έννοια είτε το βαθύτερο μήνυμα τους. Σήμερα το μάτι μου έπεσε σε ένα άρθρο που έλεγε για τους Νάρκισσους, τους χειριστικούς αυτούς ανθρώπους και πως μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Στο βιβλίο μας Magnum Opus Το Μέγα Έργο αναφέραμε το μύθο του νάρκισσου καθώς και την σημασία του. Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια από δω, να σας δώσω το νόημα του μύθου. Ο νάρκισσος είναι ένα λουλούδι που έχει έξι άσπρα πέταλα και αυτό έχει την σημασία του. Γιατί; Το έξι στο συμβολισμό υπονοεί το σεξ. Η λέξη σεξ (sex) είναι η λατινική ονομασία του αριθμού έξι (VI). Και εδώ στην Ελλάδα ο αρχαίος αριθμός έξι (όπως και στην αρχαία Ιταλία) σήμαινε σεξ δηλαδή έρωτα. Αρχικά συμβολίστηκε με δύο γάμμα ενωμένα δηλαδή το δίγαμμα το σημερινό λατινικό F, και αργότερα με το τελικό σίγμα (s) που παρίστανε ένα όρθιο φίδι έτοιμο να επιτεθεί. Το πρόφεραν σίγμα από το συριγμό που κάνει το φίδι. Το φίδι είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο του ερωτισμού που έρχεται σαν ικανότητα στον άνθρωπο αργότερα από την γέννηση του όπως έγινε και στο μύθο των πρωτόπλαστων στον παράδεισο που τους έπεισε να δοκιμάσουν τον απαγορευμένο καρπό που είχε σαν συνέπεια να καταλάβουν την γύμνια τους και να εκδιωχθούν από κει. Πάμε λοιπόν μετά από αυτή την απαραίτητη εισαγωγή να μιλήσουμε για τον νάρκισσο. Το λουλούδι αυτό πρωταγωνιστεί σε μία άλλη «εκδίωξη». Την αρπαγή της Περσεφόνης και την κατάβαση της παρθένας Κόρης (έτσι ονομάζεται η κόρη της Δήμητρας). Να πως έχει ο μύθος (από την Μυθολογία των Ελλήνων του Κ. Κερένυι). «Το κορίτσι έπαιζε με τις κόρες του Ωκεανού και μάζευε λουλούδια στ’ ανθόσπαρτο λιβάδι: τριαντάφυλλα και κρόκους, μενεξέδες, κρίνους και υάκινθους. Παρά λίγο θα είχε κόψει το νάρκισσο, ένα αστραφτερό θαύμα που η θεά Γαία έκαμε να φυτρώσει από πονηριά για χάρη του θεού του κάτω κόσμου, για να ξεπλανέψει το κορίτσι με το μπουμπουκένιο πρόσωπο. Όλοι, θεοί και άνθρωποι, θαύμαζαν βλέποντας το λουλούδι. Από τη ρίζα ξεπετάγονταν εκατό άνθη, γλυκό άρωμα απλωνόταν, και γελούσε ο ουρανός, η γη και τ’ αρμυρό κύμα της θάλασσας. Κατάπληκτο το κορίτσι έπιανε με τα δυό του χέρια εκείνο το μοναδικό λουλούδι σαν να ’ταν ένα παιχνίδι κι ένας θησαυρός. Η γη άνοιξε. Ένα χάος γίνηκε στο Νύσιον πεδίον. Ο κύριος του κάτω κόσμου, ο γιός του Κρόνου, ο θεός με τα πολλά ονόματα ξεπετάχτηκε πάνω μ’ αθάνατα άλογα. Σήκωσε στο χρυσό του άρμα το κορίτσι που αντιστεκόταν και το απήγαγε μέσα στα παραπονεμένα κλάματα του». Αν θα δούμε το αρχαιοελληνικό ετυμολογικό λεξικό (Ματζέντα) την λέξη νάρκισσος εκτός από το λουλούδι οι αρχαίοι μας πρόγονοι εννοούσαν και τη λέξη γονή. Η λέξη γονή (παραγ. γονιός) ήταν η κοινή ονομασία των γεννητικών οργάνων (αντρικού και γυναικείου). Τι περιγράφει λοιπόν ο μύθος; Την πρώτη φορά που κάνει έρωτα μια παρθένα. Και κάτι ακόμα. Στην "αρπαγή" της Κόρης ήταν η μοναδική φορά που ο Άδης επισκέφτηκε την επιφάνεια της γης.

Monday 22 January 2024

Άγιος Γεώργιος και η Δρακοκτονία

"Το πλέον υμνηθέν θαύμά του είναι η Δρακοκτονία, που όμως ως μύθος προϋπήρχε." Το "θαύμα" αυτό αποδίδεται στην επιβίωση ενός πανάρχαιου εθίμου, της προσφοράς ανθρωποθυσιών στους "δαίμονες" (όχι με την σημερινή έννοια αλλά με την αρχαία που ήταν μία δευτερεύουσα - κατώτερη θεότητα πχ ο Έρωτας ήταν δαίμονας), που καραδοκούσαν στις πηγές των υδάτων." Στην θρησκεία (οποιαδήποτε) όπου διαβάζεις για θαύμα υπάρχει αλληγορία. Το ίδιο συμβαίνει και με το συμβολισμό στη μυθολογία. Η "πηγή" (μαζί με την σπηλιά) είναι ένα από τα πιο γνωστά σύμβολα της "ζωοδόχου πηγής", της "πηγής" από όπου προέρχεται κάθε άνθρωπος, η γυναικεία "πηγή". Ο Δράκος σαν συμβολισμός έχει την ίδια έννοια, είναι το ίδιο σύμβολο με το φίδι. Το φίδι είναι ο ερωτισμός στον άνθρωπο που έρχεται αργότερα από την γέννηση. Ο Δράκος είναι η άγρια μορφή του ερωτισμού, η λαγνεία, που θα πρέπει να "θανατωθεί" για να έρθει η εγκάτεια που θα οδηγήσει στην φώτιση (ένωση του μεταιχμιακού με τον νεοεγκέφαλο). Στην αρχική του μορφή ο μύθος (βλέπε Κάδμος στην εγκαθίδρυση της Θήβας αλλά και το φίδι της Αίας με τον Ιάσωνα) ο ήρωας (Κάδμος) θα πρέπει να "σκοτώσει" το φίδι με "πέτρα" (πέτρα = ορθός φαλλός = εγκράτεια στον έρωτα) στην Άρεια πηγή. Ο Άρης ακόμη και σήμερα (στην αστρολογία) έχει σαν σύμβολο φαλλό σε στύση ♂ (https://studyingastrology.com/symbola-planiton/). Επειδή ο ερωτισμός στον άνθρωπο δεν "σκοτώνεται" αλλά μόνο τιθασεύεται οι αρχέγονοι μύθοι δεν σκότωναν τα "θηρία". Γινόταν αυτό που έγινε στο γάμο του Κάδμου με της Αρμονίας (κόρη του Αρη ♂ και της Αφροδίτης ♀ ) Το γαμήλιο "άρμα" (συμβολο των γεννητικών οργάνων) έσερναν άγρια και ήρεμα "ζώα" μαζί ή όπως έγινε στο μύθο του Ηρακλή με το λιοντάρι της Νεμέας ο ήρωας σκοτώνει το "θηρίο" αλλά τυλίγεται με την προβιά του που πλέον δεν μπορει να τον "βλάψει" αλλά αντίθετα τον προστατεύει κιόλας. Σεβασμός στην αρχαία και την νέα Ελληνική θρησκεία. Οι μύθοι δεν είναι παραμυθάκια, κρύβουν σοφία.

Thursday 21 December 2023

Το σύμβολο γάλα

Ο Γαλαξίας εκεί πάνω ψηλά, μυθολογικά, έχει σχηματιστεί από το χυμένο γάλα της θεάς Ήρας. Ο μύθος λέει πως ο Δίας έπεισε με κάποιες υποσχέσεις την Ήρα να θηλάσει τον Ηρακλή, τον οποίο ο ίδιος ο Δίας είχε αποκτήσει παράνομα με την θνητή Αλκμήνη. Ο Ηρακλής όμως, ενόσω θήλαζε δάγκωσε τον μαστό της Ήρας και η θεά, καθώς πόνεσε, έσπρωξε μακριά της το μωρό με αποτέλεσμα το γάλα της να χυθεί στον ουρανό σχηματίζοντας τον Γαλαξία μας. Τον Δία τον είχε θηλάσει γάλα μία κατσίκα, η Αμάλθεια, που το κέρατο της έγινε το κέρας (κέρατο) της αφθονίας που από την μία του πλευρά βγάζει ασταμάτητα όλα τα πλούτη του κόσμου (κυρίως τροφές αλλά όχι μόνο), και όταν ο Ζευς ενηλικιώθηκε και δεν χρειαζόταν «γάλα» έσφαξε την (μία) τροφό του (τον έτρεφαν και μέλισσες) την Αμάλθεια και το δέρμα της έγινε η περίφημη ασπίδα του, η αιγίδα. Αιγίδα γιατί η Αμάλθεια ήταν αίγα δηλαδή κατσίκα. Μετά την νίκη του Δία εναντίων των Τιτάνων ο Δίας έβαλε την Αμάλθεια στο ουρανό και μεις μέχρι και σήμερα την θαυμάζουμε σαν τον αστερισμό του Αιγόκερω που οι μαθητές του Πλάτωνα έλεγαν πως είναι η πύλη των ψυχών που ανεβαίνουν στους ουρανούς. «Όλες οι υγρές ουσίες (γάλα, μέλι, κρασί) που οι αρχαίοι πρόσφεραν θυσία στους νεκρούς ή σπονδή στους θεούς, συμβολίζουν το αίμα, το πολυτιμότερο από όλα τα υγρά». Λεξικό συμβόλων Cirlot. « Όταν χρησιμοποιείται τελετουργικά είναι ζωτικό ρευστό.. Γάλα και νερό συνδυάζονται σαν το γάλα του πνεύματος και το ύδωρ της ύλης·.. Χριστ.: Ο Λόγος· το ουράνιο γάλα από τη μυστική νύμφη, την Εκκλησία·... Στη χριστιανική εικονογραφία η καρδάρα με το γάλα, mulctra, απεικονίζει την πνευματική τροφή του Χριστού και της Εκκλησίας». Λεξικό Συμβόλων Κούπερ. Στον χριστιανισμό μας λέει το λεξικό του Κούπερ το γάλα σαν σύμβολο είναι ο ίδιος ο Λόγος δηλαδή ο ίδιος ο Ιησούς. Τι είναι λοιπόν το γάλα, ας συνοψίσουμε. Ο Cirlot θα τα είχε πει όλα αν έλεγε μαζί με αυτά που λέει με την φράση κλειδί του Κούπερ πως το γάλα είναι το ΖΩΤΙΚΟ ΡΕΥΣΤΟ δηλαδή το σπέρμα. Ναι, οι υγρές ουσίες, το νερό, το γάλα, το μέλι, το κρασί, το αίμα είναι σύμβολα του σπέρματος. Κάθε ένα από αυτά είναι σπέρμα σε διαφορετικές καταστάσεις. Πχ το νερό είναι σύμβολο χυμένου σπέρματος κτλ. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι (παγκόσμια , όχι μόνο οι Έλληνες) είχαν σε μεγάλη υπόληψη την εγκράτεια στον έρωτα. Ο Ιπποκράτης, και όχι μόνο αυτός, πίστευε πως το να τελειώσει κάποιος τον έρωτα χωρίς εκσπερμάτιση και χωρίς οργασμό ήταν πανάκεια. Γιατρευόταν κάθε ασθένεια. Και όχι μόνο αυτό. Η εγκράτεια μπορούσε να επιδράσει στον εγκέφαλο του μύστη (γιατί οι μύστες έκαναν αυτή την πρακτική), και να τον ανεβάσει σε ένα άλλο ανθρώπινο επίπεδο, στο επίπεδο της θέασης ενός άλλου κόσμου και των μελλούμενων. Είναι αυτή η δύναμη που είναι κοινά γνωστή σαν φώτιση. Ο φωτισμένος είναι αυτός που έχει την ικανότητα της θέασης και από τη λέξη αυτή βγήκε και η λέξη θεός. Θεός ήταν μια κωδική λέξη για τον μύστη που είχε την θέαση.

Thursday 16 November 2023

Μάντης Τειρεσίας. Ο άντρας που έγινε γυναίκα και ξανά άντρας

Τον Τειρεσία οι πιο πολλοί τον ξέρουν σαν την υπηρεσία που τιμωρεί παραβάτες των οικονομικών κανόνων. Πόσοι ξέρουν τον τυφλό μάντη από την Θήβα που είχε μεταμορφωθεί από άντρας σε γυναίκα και ξανά πάλι στην αντρική του μορφή. Το όνομα του (τείρω) σημαίνει βασανίζω ταλαιπωρώ φθείρω κτλ. Μπορεί όμως και να σημαίνει τα άστρα (τείρεα). Στην σημερινή του χρήση από το κράτος μας είναι σίγουρα τιμωρία. Λέγονται δυό τρεις ιστορίες για τον μάντη που είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Πρώτα όμως να εξηγήσουμε κάποια πράγματα. Ο μάντης ήταν ο μύστης που έφτανε στη φώτιση και μπορούσε να δει και να ακούσει το μέλλον. Συμβολικά ο μάντης που τυφλωνόταν ή γινόταν κουφός ήταν αυτός που έχανε την ικανότητες του. Η αιτία ήταν το «σεξουαλικό έγκλημα». Παράδειγμα ο Οιδίποδας που είχε πλαγιάσει με την μάνα του, χωρίς να το ξέρει βέβαια, αλλά το έγκλημα αυτό επισύρει «τύφλωση». Στις ιστορίες του Τειρεσία σπουδαίο ρόλο παίζουν τα φίδια. Το φίδι θυμίζουμε στο συμβολισμό είναι ο ερωτισμός στον άνθρωπο που έρχεται σαν ικανότητα αργότερα από την γέννηση. Η μία ιστορία μας λέει πως ο Τειρεσίας είδε τυχαία γυμνή την Αθηνά να λούζεται και για αυτό «τυφλώθηκε». Η Αθηνά είναι η θεά που διδάσκει το Μέγα Έργο, την εγκράτεια στον έρωτα. Ο μύστης λοιπόν βλέπει την γυμνή αλήθεια και «καταλαβαίνει» πως είναι «τυφλός». Η «Μεγάλη Μητέρα» ικετεύει την θεά και η θεά «ξεκολλάει» από την ασπίδα της το φίδι «παιδί» της, τον Εριχθόνιο (το φίδι του Μεγάλου Έργου), προστάζοντας το: "Καθάρισε τα αφτιά του Τειρεσία με τη γλώσσα σου για να καταλαβαίνει τη λαλιά των προφητικών πουλιών". Έτσι ήρθε η δύναμη στο μύστη. Μία άλλη ιστορία λέει πως ο Τειρεσίας ήταν ο μόνος άνθρωπος στη γη που γνώρισε τον έρωτα και από τις δύο πλευρές. Και σαν άντρας και σαν γυναίκα. Κάποτε η Ήρα κατηγόρησε τον Δία πως την παραμελεί με τις πολυάριθμες απιστίες του. Εκείνος απολογήθηκε λέγοντας ότι έτσι κι αλλιώς όταν πλαγιάζει μαζί της, αυτή απολαμβάνει περισσότερο. Η Ήρα δεν το δέχτηκε και έτσι έφεραν για κριτή τον Τειρεσία που είχε γευτεί τον έρωτα και με τα δύο φύλα. Το ερώτημα που του έθεσαν ήταν: «Ποιος ηδονίζεται περισσότερο κατά την ερωτική πράξη (συνουσία), ο άνδρας ή η γυναίκα;» Τότε, ο Τειρεσίας απάντησε αδίστακτα: «Αν διαιρούσαμε την ηδονή σε μέρη δέκα, ένα θα έπαιρνε ο άντρας και εννιά η γυναίκα". Η Ήρα θύμωσε τόσο πολύ με το σαρκαστικό χαμόγελο του Δία, ώστε τύφλωσε τον Τειρεσία (αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται για να δικαιολογήσει την τύφλωσή του η ψευδοησιόδειος Μελαμποδία). Ο Δίας τότε, για να τον αποζημιώσει, του έδωσε το χάρισμα της μαντικής και διάρκεια ζωής εφτά γενεών. Αυτή η ιστορία ειπώθηκε περισσότερο για λόγους διασκέδασης και δεν έχει καμία σχέση με τον μυστικισμό. Έχει όμως η επόμενη. Το πως ο μύστης μάντης Τειρεσίας απόκτησε τα δύο φύλα. «Μια άλλη εκδοχή, αναφέρει ότι, ο Τειρεσίας σε ένα περίπατό του στο όρος Κυλλήνη παρακολούθησε δύο φίδια, που ζευγάρωναν. Όταν τα φίδια του επιτέθηκαν εκείνος τα χτύπησε με το ραβδί του σκοτώνοντας το θηλυκό. Τότε μεταμορφώθηκε ο ίδιος σε γυναίκα και έγινε ξακουστή εταίρα. Επτά χρόνια αργότερα όμως, στο ίδιο μέρος, είδε πάλι δυο φίδια που ζευγάρωναν και επειδή αυτή τη φορά σκότωσε το αρσενικό, ξανάγινε άνδρας. Σε πρωτόγονους λαούς γενικά θεωρείται ότι το να σκοτώσει κανείς φίδια κατά τη διάρκεια της συνουσίας μπορεί να προκαλέσει μεγάλη δυστυχία». Wiki Αυτή η ιστορία διδάσκει την μεγάλη δύναμη που έχει η συνουσία όταν γίνεται με το «φίδι» της Αθηνάς είτε τα φίδια του Ερμή είτε με τα φίδια του σκήπτρου του χριστιανού πατριάρχη. Είναι η δύναμη που μεταμορφώνει τον μύστη, η δύναμη που μπορεί να φτάσει τον άνθρωπο στο ακατόρθωτο. Αυτό είναι το νόημα της πιο πάνω ιστορίας.

Wednesday 15 November 2023

Το Αστέρι της Βηθλεέμ και το Σπήλαιο της Γέννησης

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι τρεις μάγοι θα ψάξουν ξανά να βρουν την «σπηλιά» που θα γεννηθεί ο θεάνθρωπος. Πόσοι λίγοι ξέρουν πως το αστέρι της Βηθλεέμ και οι τρεις «μάγοι» είχαν ειπωθεί αρχικά σε μία Ελληνική ιστορία; Πόσοι ξέρουν το συμβολισμό αυτής της πράξης; Θα ξεκινήσουμε με το τι σημαίνει σαν σύμβολο η σπηλιά. Η σπηλιά και το βουνό είναι τα πιο διάσημα σύμβολα των γεννητικών οργάνων. Η σπηλιά είναι βέβαια της μήτρας και το βουνό του φαλλού. Να δούμε τι λέει το λεξικό συμβόλων (Κούπερ) για την σπηλιά. Σπήλαιο. «…· ο τόπος συνάντησης του θείου και του ανθρώπου, γι’ αυτό και όλοι οι θνήσκοντες θεοί και σωτήρες γεννιόνται μέσα σε σπηλιές· εσωτερική γνώση· εκείνο που είναι κρυμμένο· ένας τόπος μύησης και δεύτερης γέννησης. Το σπήλαιο είναι επίσης η θηλυκή αρχή, η μήτρα της Μητέρας Γης και η προστατευτική όψη της· αποτελεί ταυτόχρονα τόπο ταφής και επαναγέννησης, μυστηρίου, αύξησης και ανανέωσης, από τον οποίο ο άνθρωπος αναδύεται και στον οποίο επιστρέφει κατά το θάνατο μέσα στο πέτρινο φέρετρο. … η σπηλιά και η καρδιά συμβολίζονται με το θηλυκό, καθοδικό τρίγωνο. Το βουνό είναι η αρσενική αρχή, το ορατό και το εξωτερικό και παριστάνεται με το ανοδικό τρίγωνο, ενώ η σπηλιά μέσα στο βουνό είναι το θηλυκό, το κρυμμένο και το κλειστό· και τα δυο είναι κοσμικά κέντρα. Η σπηλιά, όντας μέρος του βουνού, έχει τον ίδιο συμβολισμό με τον άξονα. Οι τελετουργίες μύησης πολύ συχνά λάμβαναν χώρα μέσα σε σπηλιές, επειδή συμβολίζουν τον κάτω κόσμο και το μνήμα όπου επέρχεται ο θάνατος πριν από την επαναγέννηση και τη φώτιση. Σαν ένας τόπος μύησης είναι και ιερός τόπος, και η είσοδος σ’ αυτόν κρυβόταν από το βέβηλο με ένα λαβύρινθο ή ένα επικίνδυνο πέρασμα, που συχνά το φύλαγε κάποιο τέρας (σ.σ. το τέρας αυτό είναι πάντα η λαγνεία) ή μια υπερφυσική οντότητα και η είσοδος μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την υπερνίκηση της δύναμης που εναντιωνόταν. Η είσοδος στη σπηλιά σημαίνει επίσης την επιστροφή στη μήτρα της Μητέρας Γης, όπως και η ταφή σε σπήλαια. Το πέρασμα μέσα από σπηλιά αντιπροσωπεύει την αλλαγή κατάστασης και επιτυγχάνεται με την υπερνίκηση των επικίνδυνων δυνάμεων. Η σπηλιά είναι συχνά ο τόπος του ιερού γάμου μεταξύ ουρανού και γης, Βασιλιά και βασίλισσας κ.τ.λ».. Κρατήστε λοιπόν πως η σπηλιά είναι η μήτρα και όπως και το βουνό είναι ο φαλλός και τα δύο συμβολίζονται με τρίγωνα και γω εδώ συμπληρώνω και με τον αριθμό τρία. Το σπουδαιότερο για ένα μύστη είναι να βρει την ιέρεια του, αυτήν που θα εξασκήσει μαζί της το Μεγάλο Έργο, τον έρωτα της εγκράτειας. Θα λέγαμε πως στον συμβολισμό ο θεός (μύστης) θα πρέπει να βρει την «σπηλιά» του. Στην ελληνική λοιπόν εκδοχή του Άστρου της Βηθλεέμ, ο θεός, ο μύστης, ήταν ο Απόλλων και η «σπηλιά» ήταν το Κωρύκειο Άντρο στους Δελφούς. Κωρύκειο Άντρο σημαίνει «σπηλιά δερμάτινος σάκος» (Κώρικος= δερμάτινος σάκος και Άντρον = σπηλιά). Δελφύς, μήτρα της γυναικός (Ματζέντα αλλά και όλα γενικά τα αρχαιοελληνικά λεξικά). Η ρίζα δελφ σημαίνει μήτρα και για το λόγο αυτό η λέξη α-δελφ-ός ή α-δελφ-ή σημαίνουν τον γεννημένο από την ίδια μήτρα. Το δελφ-ίνι (που είναι σύμβολο του Απόλλωνα), το θηλαστικό της θάλασσας που του αρέσει να ίπταται του «νερού» δηλαδή των σπερματικών υγρών κάτι που σημαίνει εγκράτεια στο σεξ. Τώρα λοιπόν πάμε να δούμε πως ειπώθηκε η πρωτότυπη ιστορία του Άστρου της Βηθλεέμ. Οι ιερείς είναι οι μάγοι (οι μύστες). «Ακόμα λέγανε ότι ο θεός, αφού κυρίεψε τους Δελφούς, διάλεξε τους πρώτους ιερείς του. Αυτοί ήσαν άντρες από την Κρήτη που έρχονταν μ' ένα πλοίο στην Ελλάδα. Ο Απόλλων έτρεξε με το πλοίο με τη μορφή δελφινιού και με το τεράστιο σώμα του κατηύθυνε το ταξίδι στην Κρίσσα, στο λιμάνι των Δελφών. Όταν έφτασαν εδώ, πήδησε από το πλοίο σαν το σπινθηροβόλο αστέρι με κατεύθυνση το ναό του, Από δω ξαναγύρισε στους κατάπληκτους Κρήτες σαν νέος με μακριά μαλλιά και τους έχρισε ιερείς του». Μυθολογία των Ελλήνων (ΜτΕ) Κερένυι. Ο Απόλλων σαν δελφίνι έχει τρέξει μπροστά από το πλοίο, δείχνοντας τον δρόμο πρώτα για το λιμάνι της Κρίσσας και μετά μεταμορφώθηκε σε άστρο και έδειξε τον ακριβή τόπο που ήθελε το ιερό του. Ο τόπος αυτός αρχικά λεγόταν Πυθώ αλλά ο Απόλλων τον άλλαξε σε Δελφύς (όπως ακριβώς ονομάζεται ο «Ιεροπρακτικός Βραχίονας» - ιστότοπος - του Ύπατου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών ΥΣΕΕ), ενώ οι κάτοικοι του ονομάστηκαν Δελφοί, μία ονομασία που καθιερώθηκε και για τον τόπο. Η λέξη Πυθώ η παλαιά ονομασία των Δελφών είναι μία λέξη που σημαίνει διάλυση από σήψη. Δηλαδή η «σπηλιά» πριν την έλευση του Απόλλωνα ήταν «σπηλιά θανάτου» την οποία ο Ήλιος Απόλλωνας την έκανε «ηλιακή σπηλιά», δηλαδή μήτρα ιέρειας του Έργου. Το αστέρι δείχνει την ιέρεια του Έργου στους Δελφούς αλλά και οι τρεις «μάγοι» την «σπηλιά» έψαχναν αυτή που μέσα της γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο (με το Μέγα Έργο) ένας θεός (ένας μύστης που ολοκλήρωσε το έργο του και πήρε την φώτιση δηλαδή την θέαση).