ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ ΚΑΙ ΤΙ ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ

Οι θρησκείες (όλες) δεν μας προέκυψαν από παρθενογένεση. Ξεκίνησαν από απλές ιδέες σε πρωτόγονα μυαλά και χτίστηκαν σταδιακά αλλά και εξακολουθούν να χτίζονται ακόμη και σήμερα. Όσο εξελίσσεται το μυαλό και η κατανόηση του ανθρώπου (η επιστήμη) για τη φύση, τόσο θα εξελίσσεται και ο «θεός». Ο «θεός» είναι η ανάγκη του ανθρώπου για προστασία απέναντι στην ανίσχυρη έκθεση του στη φύση και τους νόμους της (στο θάνατο). Κάπως έτσι λοιπόν αρχικά θεοποίησε τα στοιχεία της φύσης (γράψαμε για την σύνδεση της αναπνοής – του πνεύματος ή ψυχής - με του θεούς ανέμους). Κάποια στιγμή λοιπόν ο άνθρωπος που έβλεπε τον εαυτό του να αρρωσταίνει και να αυτό -γιατρεύεται ή και να πεθαίνει από την αρρώστια του, άρχισε να ψάχνει γιατρικά (φάρμακα) στη φύση. Και βρήκε πολλά. Ο Ιπποκράτης αναφέρει 250 φαρμακευτικά φυτά και ο Γαληνός περιέγραψε τα περίφημα «Γαλινικά φάρμακα» μερικά από τα οποία περιείχαν έως και 100 διαφορετικές ουσίες. Ποτέ όμως δεν έπαψε ο άνθρωπος απανταχού στη γη να αναζητά το ένα και μοναδικό φάρμακο που θα γιάτρευε όλες τις ασθένειες την θρυλική πανάκια. Εε λοιπόν κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι την βρήκαν αυτή την μαγική συνταγή. Ένας από αυτούς ήταν ο Ιπποκράτης. Η σκέψη ήταν απλή. Ποιο είναι το πιο πολύτιμο υλικό για τον άνθρωπο; Μα φυσικά το υλικό από το οποίο γεννιέται. Το υλικό που κτίζει έναν άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεώρησε (και δεν είναι λάθος η σκέψη) πως το σπέρμα που βγαίνει από το σώμα του είναι το ίδιο με τον σπόρο των φυτών που σπέρνει. Ο σπόρος θα πρέπει να «πεθάνει» (να θαφτεί) στο έδαφος (στην περιοχή του Άδη) και ο θεός του κάτω κόσμου σαν Πλούτωνας θα κάνει να «αναστηθει» ο πεθαμένος σπόρος, και θα τον κάνει μια νέα με περισσότερη υγεία μονάδα που θα δώσει τον πλούτο (ο ένας σπόρος θα δώσει πολλούς – αυτός είναι ο πλούτος). Έτσι λοιπόν η γυναίκα που δέχεται τον σπόρο – σπέρμα είναι η γη και η μήτρα της είναι το κάτω από τη γη, ο Άδης. Το σπέρμα που βγαίνει από τον άντρα θεωρείται πως περνά στον «κάτω κόσμο», αυτή είναι η ψυχή, η σκιά (στη σκοτεινή μήτρα). Εξ ου και στον κάτω κόσμο η ψυχή περνούσε μέσα από τα «νερά» ενός «ποταμού» (σπερματικά υγρά). Παράλληλα υπήρξε και μία ακόμη σκέψη. «Αυτό που σε γεννά σε σκοτώνει κιόλας» (παράγωγο του είναι το «ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό»). Λογικά θα σκέφτηκαν πως όταν έρχεται η λειτουργία του έρωτα στον άνθρωπο, έχει φτάσει η στιγμή που πρέπει να έρθει το καινούριο που θα σε αντικαταστήσει. Η αρχή της φθοράς σου. Δηλαδή ο έρωτας είναι φθορά για τον άνθρωπό. Κάπως έτσι έγινε η εγκράτεια στον έρωτα η πανάκεια για κάθε ασθένεια. Και κάπως έτσι το φίδι (σύμβολο της ερωτικής ενέργειας στον άνθρωπο) που βλέπουμε δίπλα στον Ιπποκράτη είναι το σύμβολο που παράγει το φαρμάκι που σε πεθαίνει αλλά και το φάρμακο που θα σε γιάνει. Έτσι λοιπόν οι φαρμακοποιοί και οι γιατροί έχουν σαν σήμα τους το φίδι και το δισκοπότηρο. Το δισκοπότηρο είναι η μήτρα και ο φαλλός ενωμένα και το φίδι η ερωτική ενέργεια που παράγει τα σπερματικά υγρά. Όταν αυτά δεν χύνονται στον «Άδη» αλλά παραμένουν στο σώμα του «δισκοπότηρου» ο «θάνατος» και η αποδυνάμωση δεν συμβαίνει αλλά αντίθετα ισχυροποιείται ο οργανισμός. Αυτό ήταν το μέγιστο μυστικό των μυστηρίων (Ελευσίνια Καβείρια κτλ) ένα μυστικό που διδάσκονταν μόνο στους εκλεκτούς, σε μυστικιστικούς κύκλους (Ορφικοί, Σωκρατικοί, Πλατωνικοί κτλ) αλλά και σε βασιλιάδες αυτοκράτορες κτλ. Όλα τα μυστήρια απανταχού στον κόσμο μιλάνε για αυτό το μυστικό. Στην ανατολή το λένε Τάντρα ή ταντρικό σεξ. Τι σχέση έχει τώρα όλα αυτά που είπαμε με το άστρο της Βηθλεέμ και τους τρεις μάγους; Έχει και παραέχει. Στον κόσμο των μυστών της αρχαιότητας οι ιεροπραξίες δεν γινόντουσαν μόνο από άνδρες ιερείς αλλά και από ιέρειες. Μάλιστα οι ιέρειες ήταν πιο σημαντικές από τους ιερείς άνδρες. Το βλέπουμε σε όλους τους μύθους που μιλούν για την μήτρα της ιέρειας πχ ο περίφημος μύθος του πιθαριού της Πανδώρας. Το πιθάρι μαζί με την σπηλιά και το ποτήρι του δισκοπότηρου είναι τα πιο διάσημα σύμβολα της μήτρας. Όταν η Πανδώρα (η Γη) «άνοιξε» το "πιθάρι" της (ενέδωσε στον έρωτα) βγήκαν όλες οι αρρώστιες και τα βάσανα του ανθρώπου λέει ο μύθος. Εκεί όμως στο «βάθος του πιθαριού» κρυβόταν και η «ελπίδα» (η εγκράτεια). Η πρώτη λοιπόν ανάγκη και υποχρέωση του μύστη (μάγου) ήταν να βρει την μήτρα, την ιέρεια του, αυτήν που θα δεχόταν να ασκήσει την εγκράτεια, κάτι που ήταν σπάνιο ειδικά για την γυναίκα που από την φύση της είναι αυτή που προκαλεί την «πλημύρα». Η εύρεση λοιπόν της «μήτρας» ήταν «θεϊκή υπόδειξη» και πρώτιστο καθήκον του μύστη. Να πως έδειξε ο Απόλλων την μήτρα των μυστηρίων στους (τρεις;) ιερείς του, ένας μύθος από τον οποίο γεννήθηκε και ο μύθος του άστρου της Βηθλεέμ. «Ακόμα λέγανε ότι ο θεός, αφού κυρίεψε τους Δελφούς, διάλεξε τους πρώτους ιερείς του. Αυτοί ήσαν άντρες από την Κρήτη που έρχονταν μ' ένα πλοίο στην Ελλάδα. Ο Απόλλων έτρεξε με το πλοίο με τη μορφή δελφινιού και με το τεράστιο σώμα του κατηύθυνε το ταξίδι στην Κρίσσα, στο λιμάνι των Δελφών. Όταν έφτασαν εδώ, πήδησε από το πλοίο σαν το σπινθηροβόλο αστέρι με κατεύθυνση το ναό του, Από δω ξαναγύρισε στους κατάπληκτους Κρήτες σαν νέος με μακριά μαλλιά και τους έχρισε ιερείς του». ΜτΕ Κερένυι. Ο τόπος αυτός ήταν το Κωρύκειο Άντρο που στην κυριολεξία σημαίνει «δερμάτινος σάκος» (η μήτρα). Το Κωρύκειο Άντρο που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τους Δελφούς, ήταν η σπηλιά, και σε αυτό συμφωνούν όλοι οι αρχαιολόγοι, που γεννήθηκαν τα μυστήρια των Δελφών. Ο Απόλλωνας λοιπόν τους έδειξε μία σπηλιά σε ένα τόπο που ονομάστηκε Δελφύς (όπως ακριβώς ονομάζεται ο «Ιεροπρακτικός Βραχίονας» - ιστότοπος - του Ύπατου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών ΥΣΕΕ), ενώ οι κάτοικοι του ονομάστηκαν Δελφοί, μία ονομασία που καθιερώθηκε και για τον τόπο. Δελφύς, μήτρα της γυναικός (αρχαιοελληνικό ετυμολογικό λεξικό Ματζέντα αλλά και όλα γενικά τα αρχαιοελληνικά λεξικά) Η ρίζα δελφ σημαίνει μήτρα και για το λόγο αυτό η λέξη α-δελφ-ός ή α-δελφ-ή σημαίνουν τον γεννημένο από την ίδια μήτρα. Το δελφ-ίνι (που όπως είδαμε παραπάνω είναι σύμβολο του Απόλλωνα), το θηλαστικό της θάλασσας που του αρέσει να ίπταται του «νερού» είναι σύμβολο της μήτρα της εγκράτειας, σε αντίθεση με το Δέφλαξ, το γουρούνι που του αρέσει να κυλιέται στη λάσπη (σύμβολο εκσπερμάτωσης) είναι η μήτρα της εκσπερμάτωσης, και αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που οι μουσουλμάνοι και Ισραηλίτες αρνούνται να το φάνε (έχουν μπερδέψει το σύμβολο με την πραγματικότητα). Για τον ίδιο λόγο το άγριο γουρούνι ο Κάπρος, είναι σύμβολο του Άρη, του Άρη που αρέσκεται στην «αιματοχυσία» (σύμβολο εκσπερμάτισης) . Έρχεται λοιπόν ο χριστιανισμός και ο Ιησούς (που το ΛΙΓΟΤΕΡΟ για μένα είναι Έλληνας φιλόσοφος) και φέρει στην επιφάνεια τον αρχαίο μύθο της υπόδειξης της «σπηλιάς» της ιέρειας που έφερε στον κόσμο με μαγικό τρόπο (εγκράτεια) ένα ηλιακό παιδί (όπως ήταν ο Απόλλωνας). Οι τρεις «μάγοι» λοιπόν δεν έψαχναν να βρουν το νεογέννητο αλλά στην πραγματικότητα την ιέρεια (την «σπηλιά») που το γέννησε (η γνώμη μου).