Ο Άδης ("κόλαση") είναι στο σώμα της γυναίκας

«Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος, ποτέ κόλαση και πότε ο παράδεισος» έλεγε ο λαϊκός βάρδος. Ο στιχουργός είπε μια μεγάλη αλήθεια χωρίς να το ξέρει. "Στο συμβολισμό η γυναίκα είναι η γη και η γη είναι γυναίκα". Όταν έγινε ο διαχωρισμός της επικράτειας των τριών αδελφών, ο Δίας πήρε τον ουρανό, ο Ποσειδώνας τα νερά της γης και το από κάτω της γης ο Άδης. Ότι λοιπόν δεχόταν μέσα της η γη ήταν πεθαμένο. Κάποια από αυτά ο Άδης θα τα κρατούσε για πάντα κοντά του, κάποια άλλα θα τα επέστρεφε πίσω. Αυτά που επέστρεφε πίσω ήταν ο πλούτος και για αυτό πήρε και την δεύτερη του ονομασία που ήταν Πλούτωνας. Ένα δέντρο στο συμβολισμό θεωρείται σαν μια οικογένεια. Ο καρπός του είναι ότι είναι ένα παιδί. Το «παιδί» θα μεγαλώσει πάνω στο «δένδρο» και όταν θα ωριμάσει θα πέσει πάνω στη γη «νεκρό», αφού θα θαφτεί από τα νεκρά φύλλα και τη βροχή κάτω από τη γη, στη περιοχή του Άδη στον κάτω κόσμο. Το νεκρό σώμα, το πτώμα, του καρπού κρύβει μέσα του ένα σπόρο (το ακατάστρεφτο, η ψυχή). Αυτόν τον σπόρο ο Πλούτωνας θα του δώσει την δύναμη να έρθει στην επιφάνεια της γης και να δώσει πολλαπλάσιους καρπούς, τον πλούτο. Εδώ θυμίζουμε ξανά: Στο συμβολισμό η γυναίκα είναι η γη και η γη είναι γυναίκα. Στον συμβολισμό λοιπόν η μήτρα της γυναίκας θεωρείται περιοχή του Άδη, ο κάτω κόσμος. Ο σπόρος, το σπέρμα του άντρα, όταν φεύγει από το σώμα του ισοδυναμεί με το θάνατο του καρπού του δέντρου που πέφτει στη γη και σαν σπόρος κατεβαίνει στον Άδη. Από τον «Άδη» θα βγει μία καινούργια ζωή, ένας νέος άνθρωπος που μπορεί να δώσει πλούτο, πολλαπλάσιους απογόνους. Οπότε χαριτολογώντας θα έλεγα η γυναίκα σίγουρα έχει μέσα της την «κόλαση», για τον παράδεισο δεν ξέρουμε (πάντα χαριτολογώντας).